Dzisiaj przedstawiam serię Honey and Clover. Nie miałam wprawdzie przyjemności obcowania z nią, dlatego też tłumaczenia mogą być nieco wyrwane z kontekstu, za co z góry przepraszam.
Honey and Clover:
Wreszcie zrozumiałem, czemu się zgubiłem... Bynajmniej nie z powodu braku mapy... To dlatego, że brakowało mi celu.
Takemoto Yuuta (Honey and Clover)
When I was little, I didn’t understand why ferris wheels existed.
They were just sluggish and went up high. I got bored with it after only one ride.
The roller coaster and the loop slider… I only paid attention to the thrilling rides.
But… I kind of understand now. Ferris wheels are for slowly cutting across the sky with the person you like and maybe saying things like, “Isn’t this a little scary?”.
Jako małe dziecko nie rozumiałem, po co buduje się diabelskie młyny.
Były powolne i tylko wznosiły się w górę. Już po jednej przejażdżce uznałem je za nudne.
Roller coastery i spiralne zjeżdżalnie... Tylko ekscytujące przejażdżki mnie interesowały.
Ale... wydaje mi się, że teraz wreszcie zrozumiałem. Diabelskie młyny istnieją po to, by powoli posuwać się po niebie z ukochaną osobą, mówiąc coś w stylu "Nie jest to nieco straszne?".
I’d been wondering whether there is a meaning to a failed love… Is something that disappeared the same as something that never existed? But now I now there is—There was a meaning right here.. Because despite the heartbreak, i’m still glad that i fell in love with you.
Zastanawiałem się, czy jest sens w nieudanej miłości... Jeśli coś zniknęło, może tak naprawdę nigdy nie istniało? Ale teraz wiem... Sens jest właśnie tutaj. Ponieważ nawet ze złamanym sercem, wciąż jestem szczęśliwy, że cię pokochałem.
Takemoto Yuta
“When I was little, I was out riding my brand-new blue bicycle when I decided to see how far I could keep going without looking back even once.
I could feel with my back how my neighborhood was receding, further and further away... but I kept pedaling with all my might, my mind almost going blank. All I could hear was the sound of my own heart, thumping wildly in my ears. Even now, I remember it sometimes. What exactly was I trying to do that day? What was it that I wanted to prove?
It's no good. My mind just keeps fogging over. I have this irritating sound stuck in my head. What is it? This sound... Ohh... I know what it is.
This is... the sound of emptiness.”
Jako małe dziecko jeździłem swoim nowiutkim, niebieskim rowerem i pewnego dnia postanowiłeem sprawdzić, jak daleko jestem w stanie dojechać bez oglądania się za siebie.
Na plecach czułem oddalające się sąsiedztwo, pędząc wciąż dalej i dalej... ale wciąż pedałowałem ze wszystkich sił, niemal na skraju wytrzymałości.... Słyszałem tylko dźwięk bicia mojego serca, wybrzmiewający dziko w moich uszach. Nawet teraz co jakiś czas wraca to do mnie. Co właściwie chciałem wtedy zrobić? Co zamierzałem udowodnić?
To nie jest dobre. Mój umysł cały czas jest zamglony. W głowie mam tylko ten irytujący dzźwięk... Co to? Ten odgłos... Och... Wiem, czym jest.
“Loneliness comes suddenly like waves and recedes just as fast. That continues on forever. It’s the same for you. It’s the same for everyone.”
Samotność nachodzi cię nagle, jak fala, i tak samo szybko odchodzi. I tak w kółko. Tak jest z tobą. Tak jest z każdym.
“No need for everyone to look the same.
The secret is to wear what suits you best!”
Czemu każdy miałby wyglądać tak samo?
Sekretem jest ubieranie tego, co ci najbardziej pasuje!
“As time passes, the day will come when everything will fade to memories. But those miraculous days, when you and I, along with everyone else, searched together for just that one thing, will continue revolving forever somewhere deep in my heart, as my bittersweet memory.”
Czas leci, nadejdzie dzień, w którym wszystko to zmieni się we wspomnienia. Ale te cudowne dni, kiedy ty i ja, razem z wszystkimi, szukaliśmy tylko tej jednej rzeczy, będą się obracać gdzieś w głębi mojego serca, jako moje słodko-gorzkie wspomnienia.
Takemoto Yuuta
“You choose to give up or make an effort. There are only these two choices for humans to choose from. You have to honestly tell them your feelings. The rest is up to them. To make an effort, or to give up would then be their choice. It was the same for you. It’s the same for everyone.”
Wybierasz - poddajesz się albo się starasz. Tylko takiego wyboru może dokonać człowiek. Musisz uczciwie wyznać im swoje uczucia. Reszta zależy od nich. Poddadzą się czy może postarają - to ich wybór. Taki sam jak Twój, Taki sam jak każdego.
“To wish for your own happiness is sometimes coupled with another person’s unhappiness. Since I couldn’t pray for my own happiness, I prayed to the moon in the night sky for the happiness of the one whose warm hand I held.”
Życzenie własnego szczęścia czasami wiąże się z cudzym nieszczęściem. Odkąd jednak nie mogłam modlić się o własne szczęście, modliłam się do księżyca na nocnym niebie o szczęście tego, którego trzymałam za rękę.
“Every time we think about being happy again, it hurts to be alive.
Because it seems an inordinate thing for us to wish for.
And because we think that day will never come for us.
And that's why the only thing we can do for now...
...is just try to get through each night.”
Każdego dnia, w którym myślimy o powrocie do szczęśliwych dni, życie staje się bolesne.
Gdyż to wygląda na wygórowane życzenie.
A także ponieważ myślimy, że takie dni już nigdy dla nas nie nadejdą.
I właśnie dlatego, jedyną rzeczą, jaką możemy teraz zrobić...
... to po prostu próbować przetrwać każdą noc.
“Complaining about your luck is not allowed. Rokutarou, you’re not the only one that matters but they leave that aside and do their best.If you start comparing misfortunes, it would never end. What’s the meaning in that? Everyone knows you had a hard time.”
Nie wolno narzekać na swoje szczęście. Rokutarou, nie tylko ty się liczysz, ale oni odłożyli to na bok i dali z siebie wszystko. Kiedy już zaczniesz porównywać swojego pecha, nigdy nie skończysz. Jakie to ma znaczenie? Każdy wie, że masz za sobą trudny okres.
“I had wanted to call him. There were so many things I wanted to talk to him about. And that I wanted to ask him about. But... I kind of hated myself... for feeling that way. Because... thinking about Nomiya-san... felt like a betrayal of myself, of everything I'd felt for the past six years. It made my feelings for Mayama seem like a lie.
Other people might think it's pathetic. That I'm pathetic.
But my feelings for Mayama... My love for him...Was the only thing I had. It was my treasure. My cold, bright treasure.
Dear God. I never wanted to be saved. I wanted to stay miserably in love with Mayama forever.
I wanted to stay in love with him for ten years, twenty years, so he would know just how strong my love was. ...Even though I knew that would be totally meaningless.”
Naprawdę chciałam do niego zadzwonić. Było tyle rzeczy, o których chciałam z nim porozmawiać. I o które chciałam zapytać. Ale... do pewnego stopnia... nienawidziłam siebie za takie pragnienia. Gdyż... myśląc o Nomiya-san... czułam się jakbym zdradzała siebie - wszystko, co czułam przez ostatnie sześć lat. Jak gdyby moje uczucia do Mayamy były kłamstwem.
Inni ludzie mogą myśleć, że to żałosne. Że ja jestem żałosna. Ale moje uczucia do Mayamy, moja miłość do niego... Była wszystkim, co miałam. Moim skarbem. Moim chłodnym, jasnym skarbem.
Drogi Boże, nigdy nie chciałam być ocalona. Chciałam zachować na zawsze tę żałosną miłość do Mayamy. Chciałam go kochać przez 10, 20 lat, żeby po prostu wiedział, jak silna była moja miłość.... Nawet jeśli wiedziałam, że to nie miało żadnego znaczenia.
“Records exist to be broken.”
Rekordy istnieją po to, aby je pobijać.
Morita Shinobu
“Why must people chase after things that are impossible to reach? Why must people continue to walk forward while following a goal they can’t see? I don’t know the reason why. However, there is just one thing which is certain. I was the one who chose a spring where nothing began and nothing changed.”
Czemu ludzie gonią rzeczy, do których nie da się dotrzeć? Czemu ludzie muszę wciąż iść naprzód zmierzając do celu, którego nie mogą zobaczyć? Nie znam przyczyny. Jednak jest tylko jedna rzecz, która jest pewna. To ja wybrałem wiosnę tam, gdzie nic się nie zaczęło ani nie zmieniło.
Takemoto Yuuta
“Fireworks disappear right away, but it’s something to see with your friends. Even if you forget the colours and the shapes of the fireworks, you will always remember the faces of the friends next to you.”
Fajerwerki bardzo szybko znikają, lecz powinno się je oglądać z przyjaciółmi. Wtedy nawet jeśli zapomnisz ich kolory i kształty, na zawsze zapamiętasz twarze twoich przyjaciół obok ciebie.
ojciec Ayumi’s
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz